MÖCÜZƏ HƏYATLAR

(
Enkaz altından çıxan coçukların gerçək hekayesi)

-Senin adın ne?
-Zübeyde.
-Çok güzel kızmışsın bir de.
-Evde miyiz?
-Evdeyiz, evde.
-Siz eve nasıl girdiniz?
-Camdan girdik, camdan, kuzum!
Baktık ki, bi cam var burda,
Bir de çok güzel bir can var...
-Peki, ben neden burdayım?
-Saklanbaç oynuyorduk yaa!
-Hımmm...
-İşte, yakaladım seni.

Yakaladım seni kızım,
Ölüme fırsat vermeden.
Depreme Sen gibi fide
Bir hayat vermeden, kızım!

Yaxaladım səni qızım,
Ölümə fürsət vermədim.
Depremə sənin tək fidan
Bir həyat vermədim, qızım!

-Yağmur, hadi gel, gel hadi!
-Çıkamıyorum ki, burdan!
-Çıkarıcam seni şimdi.
-Babam nerde, nerde babam?
Baba, ben çok ü-şü-yo-rum,
El-le-rim so-ğuk, bem-be-yaz...
-Tamam, kızım, az kaldı, az...

Alıcam seni göçükten,
Tozdan, dumandan, acıdan,
Uzat bana ellerini,
Çıkalım soğuk heceden.

Alacam səni uçqundan,
Tozdan, dumandan, acıdan.
Uzat mənə əllərini,
Çıxaq bu soyuq hecadan...

-Hazal, sen kaç yaşındasın?
- Beş...
-Sana su vereyimmi az?
-Daha müayene olmadım, olmaz.
-Okula gidiyor musun?
- Hayır, daha başlamadım...

Hazalcım, büyük okulu
Üç güne bitirdin, yavrum!
Allah yazdı, Sen okudun...
Gördüğün derin uykuydu,
Düşdüyün beton yığını.
Unut, unut gördüğünü...

Hazal, ən böyük okulu
Üç gündə bitirdin, yavrum!
Allah yazdı, sən oxudun...
Gördüyün dərin yuxuydu,
Düşdüyün beton yığını.
Kimsəyə demə yuxunu...
Bir də görmə o yuxunu...

Həyat ŞAMİ

09.02.2023