Aradabir görüşürük, dərdləşirik, kövrəlirik...
Olanları, keçənləri xatırlayır, geriyə nəzər salırıq:
“Hardan haraya gəlmişik? Biz nə qədər dəyişmişik?..”
Şərəfimizi, ləyaqətimizi, qeyrətimizi zamanın sərt sınağından üzüağ çıxara bildiyimizə görə Allahımıza şükür edirik...
“Bizlər” – Artıq “ağbirçək” deyə müraciət ediləndə diksinib güzgüyə baxan qayğıkeş analar, nəvazişkar nənələr... hərəkətlərimizdə uşaqlıq vərdişlərimizin ətalət qüvvəsi ilə qalmaqda olan əlamətlərini müşahidə etdikcə deyib-gülürük...
Bizi xəyalən uşaqlığımıza aparan, əslində isə daha uzaqlaşdıran şad günlərimizin əsas tapıntısı isə bu olur: “içimizdəki uşağın” hələ ölmədiyinə sevinirik...
Kərimova Rahilə Nərçə qızını doğum günü münasibətilə sinif yoldaşları Validə, Sara, Tamella, Arifə, Xələfova Yaqut, Gülafiyə, Qızbəz və Xuraman təbrik edir, ona uzun ömür, can sağlığı, əzizlərinin əhatəsində xoşbəxt günlər keçirməsini arzulayırlar.